Ruilhandel aan de Côte d’Azur
10 jaar Bastion d’Azur
12 februari 2017
De drukte van een zomerseizoen
26 april 2020
We waren er helemaal klaar voor; het nieuwe verhuurseizoen hier aan de Côte d’Azur. Toen kwam daar in grote stappen het Coronanieuws onze kant op.
I k voelde het al aankomen, gaat alles nu nog wel door na alle berichten over quarantaine? Ik zou naar de Second Home Beurs gaan in Nederland en deze ging gewoon door werd mij meerdere keren verzekerd. En tja, we hadden alles al betaald, dus ben ik met twee collega’s in Nice op het vliegtuig gestapt. Maar we waren nog geen dag in Nederland of de beurs werd geannuleerd. Vervolgens hebben we vier dagen moeten wachten tot we onze vlucht terug hadden, inmiddels waren vooral mijn twee Franse collega’s behoorlijk bang het virus op te lopen. Alle musea gingen dicht dus wat moest ik doen met die mensen die nog nooit in Nederland geweest waren. De straat op in Amsterdam en Utrecht en afstand houden. En wanneer je erop gaat letten, hoesten en proesten er ineens wel heel veel mensen in je omgeving en nog steeds niet in hun elleboog.
Het viel stil
Het was een volle vlucht terug en we waren blij weer thuis te zijn. Nu begon ook in Frankrijk de corona-angst een feit te worden en we kregen meer strengere regels opgelegd dan de mensen in Nederland. We kregen huisarrest en je mag in Frankrijk alleen de deur uit met speciale formulieren waarop je moet aangeven waarom je uit huis bent en het tijdstip waarop je vertrokken bent; je krijgt dan een uur om te doen wat je moet doen. En toen viel de wereld letterlijk stil van de ene op de andere dag. In mijn ogen zijn de Fransen veel voorzichtiger dan wat ik vanuit Nederland zie en hoor. Alles ligt plat hier behalve de supermarkt, de bakker en die winkels die open moeten zijn om in onze dagelijkse levensbehoeften te moeten voorzien. Een ramp voor het op toerisme ingestelde gebied waarin wij wonen. We zouden nu anders al volop bezig zijn met het verwelkomen van de grote golf toeristen die elk jaar de Côte d’azur aandoen. Al mijn kantoorpersoneel zit thuis en slechts de helft van de technici werkt nog.
Formulieren en mondkapjes
Het is iedere dag papieren invullen, stempels zetten, ondertekenen enz. om te kunnen werken. Daar is men dol op in Frankrijk. En het is niet voor niets want als ik het traject tussen mijn huis en mijn kantoor afleg, word ik een keer of drie gecontroleerd door de gendarmerie. Ook bij de op- en afritten van de autoroute zijn controles.
In de supermarkt ben ik de enige zonder handschoenen en mondkapje. Ik persoonlijk geloof daar niet zo in en heb meer vertrouwen in handen wassen en afstand houden. Ik erger me dan ook enorm als er bij de kassa iemand in mijn nek staat te hijgen met onvoldoende afstand.
Ruilhandel
En thuis? Ik had aan het begin van de quarantaine plannen om op te ruimen en te schilderen maar daar is nog helemaal niets van gekomen. Ik werk veel vanuit huis voor mijn bedrijf en geniet meer dan ooit van onze tuin, de dieren en het mooie weer. Ik ben weer gaan koken en wandel naar de buren waar ik een doosje eieren van onze kippen achterlaat in ruil voor hun zak groenafval voor diezelfde kippen. Met onze buren hebben we al plannen gemaakt een levendige ruilhandel te beginnen, we leven tenslotte à la campagne. De groenten, kaas en vleesmarkten zijn wel geopend en daar zijn we direct jonge slaplantjes, tomaten, courgettes, pompoenen en komkommerplantjes gaan kopen. We worden met de buren zelfvoorzienend, wij de kippen en konijnen, zij de aardappels en aardbeien. Ook woont er hier een geitenboer in de buurt en de kwaliteit van de wijn is fantastisch, dus ruilen maar!
We borrelen af en toe met vrienden per beeldtelefoon en wat zijn we dan blij weer even wat andere gezichten te zien. Verder zijn al onze dagen op dit moment zo’n beetje dezelfde: uitslapen, werken, lunch, siësta, de jonge planten water geven, koken, Netflix en naar bed.
En de verhuur deze zomer? Afwachten maar, wij zijn in ieder geval startklaar!
Joost Schwartz – Bastion d’Azur
